نوزادان متولد شده ازمادران وابسته به مواد افیونی یامادران  روی درمان نگهدارنده بامتادون ممکن است پس ازتولددچارعلایم محرومیت ازموادافیونی شوند که به  آن در طب اعتیاد «سندرم پرهیز نوزادی»گفته می شود.  سندرم پرهیزنوزادی درمان نشده می تواند باعث بروز دیسترس قابل توجه و درمواردنادرتشنج در نوزادشود.وقوع و شدت ترک نوزاد بسیارغیرقابل پیش بینی است.اگر نوزاد نزد مادر نگهداری  شود احتمالا  شدت  علایم  محرومیت  کمتر از بخش مراقبت های  ویژه نوزادان است که می تواند پراسترس و تحریک کننده باشد، هرچنداین کار همیشه مقدور نیست.نوزادان مبتلابه سندرم پرهیزنوزادی اغلب  شدیدا مشت  یا شصت خو رامی مکند،اما ممکن است به علت ناهماهنگی رفلکس مکیدن درگرفتن سینه وشیر خوردن مشکل داشته باش.

علائم ترک  معمولا در ۷۲ ساعت بعدازتولدایجادمی شوند اماممکن است درشمار اندکی از موارد ۱۴۷ روز به تاخیرافتد.تجربه نشان می دهدکه درمواردی که علائم ترک تاخیری است این احتمال وجود دارد که متادون همراه با بنزودیازپین مصرف شده باشد و نوزاددرحال تجربه علایم ترک بنزود یازپین ها باشد. نوزادان نارس معمولا علایم خفیف تری دارند و علایم درآن هابا تاخیرشروع می شود.سندرم پرهیز نوزادی ممکن است خفیف یا گذرا باشد،شروع تاخیری داشته یاشدت آن به صورت پله ای افزایش یابد و یا سیردو مرحله ای داشته باشد به طوری که نشانه های محرومیت حادنوزادبهبود  یافته وسپس یک دوره علایم محرومیت تحت حاد شروع شود.سایربیماری های نوزاد ممکن است شروع سندرم پرهیز نوزادی را به تاخیر اندازند.تشخیص افتراقی سندرم پرهیز نوزادی شامل هیپوگلیسمی، سپسیس و بیماری های نورولوژیک می شود.برای رد این بیماری ها،  بایدازنوزادادن مشکوک به سندرم پرهیزنوزادی آزمایش های  شمارش کامل خون،الکترولیت ها،کلسیم وقندخون به عمل آیدو درصورت ضرورت مشاوره نورولوژیک وسونوگرافی سربه عمل آید.۱نشانه های شایع:*تحریک پذیری و بهم ریختگی خواب*آب ریزش بینی*مکیدن مشت*گریه همراه باجیغ*مدفوع آبکی*بیش فعالی عمومی*مکش ناکارآمد هنگام شیر خوردن*وزن گیری کم*دوست نداشتن نورهای شدید*لرزش*افزایش تعداد تنفس۲علایم کمتر شایع:*خمیازه کشیدن*استفراغ*تولید موکوس افزایش یافته*پاسخ افزایش یافته به صدا*تشنج(نادر)