اعتیادیک بیماری است بنابراین مانندسایربیماری ها لازم است درمان گرازپیشرفت بیماری یامیزان اثربخشی درمان مطلع باشد.همان گونه که درطب عمومی،ی ک مداخله انجام می شود وبعد ارزیابی صورت می گیرد و براساس نتایج ارزیابی میزان شدهمداخله بعدی تعیین می شود،در طب اعتیادنیزمی توان این گونه به مقوله آزمایش ادرارنگریست.آزمایش مثبت نه به معنیدروغوفریب یا بی انگیزگی در بیماربلکه نشان ازناکافی بودن میزان یانوع مداخله درمانی است.دربسیاری ازمواقع مراجعان ازباور یا اعتراف به این که مصرف مواد داشته اندگریزانند.مجددا یادآوری می نماییم که این جنبهازانکار لزوما برخواسته ازفریب یا نیرنگ نیست.عواملی چون  شرمريا،ترس از رود ررو شدن با  واقعیت یا خیال پردازی وتفکر

آرزومند دراین مورد دخیل هستند. آزمایش ادراربه شرط آن که به صورت صحیح انجام شده وبا مشاور ومداخلات روان شناختیلازم همراه باشد،یک ابازعینی و بسیار مهم درشکستن انکاردربیماران است.  مواجه شدن با صحنه نتیجه مثبت به مراجعانمی قبولاندکه هنوزنیازمنددرمان هستند وبایداقدامات درمانی تشدیدشوند.فراموش نکنیدکه بزرگترین توانایی بیماری اعتیاداین است که به مبتلایان می قبولاندکه معتادنیستند.گاهی نیزمراجعان ضمن اعتراف به مصرف موادمخدرومثبت دانستن نتیجهاحتمالی آزمایش،ازانجام آن سرباز می زنند.دراین گونه مواردنیزتوصیه می شودباوجوداطمینان به مثبت بودنف آزمایش صورتپذیرد.یادآوری می شودکه هدف از آزمایش،مچ گیری یا آشکارسازی مصرف نیست وجنبه های دیگری چون مواجه سازی بیمارانبا روند درمان وجود دارد.در بسیاری ازموارد درگیری بستگان در داعتیاد عزیزان خود جنبه افراطی و بیمارگونه گرفته و بیش مداخله آنان به تشدیدمشکلمنجرمی شود.آزمایش ادرارابزارعینی وعلمی برای ایجاد نوعی تعادل در میزان دخالت خانواده وتعیید قراردادهای درمانیاست.خانواده ها می توانندبا رضایت وتوافق  مراجع درباره واکنش های خود در  قبال نتیجه مثبت یا منفی تصمیم بگیرند